Zijn, mezelf zijn, zonder oordeel, goed zoals ik bent. Zijn, in verbinding met. Met Moeder Aarde, de Grote Moeder. Met Al Wat Leeft, de bezielde natuur. Met de spirits en de voorouders. In mijn volle schoonheid, mijn kracht, mijn zachtheid. Zo wandel ik mijn levenspad, het pad van de sjamaan. Lukt dat altijd even goed? Nee natuurlijk niet, ook ik ben af en toe uit evenwicht. Maar altijd zoek ik dan weer die verbinding. Her-inner ik mezelf. Soms met een schop onder mijn kont, maar altijd in zachtheid.
Het Loosterveld
Nederlands sjamanisme
her-inneren