Het Loosterveld
van oude paden naar nieuwe wegen,
Nederlands sjamanisme
‘Wat zit je hier heerlijk te zijn’. Het wordt me vaak gezegd als ik voor mijn tent op een festival zit. Zijn, jezelf zijn, zonder oordeel, goed zoals je bent. Zijn, in verbinding met. Met Moeder Aarde, de Grote Moeder. Met Al Wat Leeft, de bezielde natuur. Met de spirits en de voorouders. In mijn volle schoonheid, mijn kracht, mijn zachtheid. Zo wandel ik mijn levenspad, het pad van de sjamaan. Lukt dat altijd even goed? Nee natuurlijk niet, ook ik ben af en toe uit evenwicht. Maar altijd zoek ik dan weer die verbinding. Soms met een schop onder mijn kont, maar altijd in zachtheid.
Aan dat ‘heerlijk te zitten zijn’ ging een heel pad vooraf. Mijn levenspad begon in 1962 op het Loo in Apeldoorn. Niet in het paleis, maar in de wijk ernaast. Zo klein als ik was, nog geen 4 jaar, speelde ik in indianenkleding in mijn wigwam. En in de zandbak speelde ik niet met zand. Ik legde patronen met stenen.
Denk ik aan mijn jeugd, dan denk ik aan de eindeloze wandelingen in de natuur. Aan muziek, ik speelde blokfluit. Aan de kerk, die in ons gezin een belangrijke plaats in nam. Muziek leek mijn leven te worden. Ik ging naar het conservatorium. Maar mijn hart lag uiteindelijk niet in blokfluitles geven. Halverwege de opleiding ben ik dan ook gestopt.
Ik trouwde, we kregen kinderen. Zo gemiddeld iedere 4 jaar verhuisden we naar een ander woonplaats vanwege het werk van mijn man. Zo kwamen we in Vriescheloo, in oost Groningen. Daar woonden we op een voormalig Loosterveld. Het was ook daar, dat ik in aanraking kwam met het sjamanisme. Mijn buurvrouw gaf aura-chakrahealing. Ik volgde bij haar cursussen maar was anders dan de rest van de deelnemers. Zij werkten met engelenenergie, bij mij kwamen er altijd dieren. Op een avond duwde mijn buurvrouw mij een boekje in de hand over medicijncirkels en krachtdieren. Het sjamanisme was mijn leven binnengewandeld, ik kwam thuis.
Ilonka is wie ze is. In puurheid, in overgave met haar geloof over sjamanisme, de manier waarop ze dit in- en uitademt en probeert door te geven aan haar medemens. De zorg voor de natuur en het genieten van elk simpel ding wat op haar pad komt maakt Ilonka uniek.
Tineke
Met dat thuiskomen begon de zoektocht, naar het sjamanisme, naar mezelf. Het bracht me bij verschillende sjamanen. In Gambia, waar ik leerde over het werken met bomen. En hier in Nederland bij Maorisjamane Wai Turoa-Morgan uit Nieuw-Zeeland. En bij paco Don Sebastian, Inca sjamaan uit Peru. Door hem ben ik ingewijd. Zo door de jaren heen heb ik ook heel wat workshops gevolgd. Bijvoorbeeld bij klanksjamaan Orna Ralston uit Zwitserland. Wat al deze sjamanen gemeen hadden: ze leerden je niet hun methode. Ze leerden je jezelf te ontwikkelen door je in aanraking te brengen met hun manier van werken. En dat is ook mijn manier van werken.
Ook buiten het sjamanisme volgde ik opleidingen: Dynamische massage bij John Keet, klankmassage bij Klankforum en Life Coach bij de NHA. Helemaal gewend aan het mijn eigen manier van werken ontwikkelen, hebben deze opleidingen hun weg gevonden binnen mijn sjamaanse manier van werken.
Tijdens de inwijding kreeg ik van Don Sebastian te horen dat ik ‘terug moest naar mijn eigen geboortegrond’. De zoektocht naar het oorspronkelijk sjamanisme in Nederland was begonnen. De wortels van mijn geboorteland, mijn wortels. Mijn geboortegrond, de woeste gronden van de Veluwe. Met haar schoonheid, kracht en zachtheid. Mijn verbondenheid daarmee, her-inneren. In die verbondenheid vond ik mijn schoonheid, mijn kracht, mijn zachtheid. En hoe die te delen met anderen. Hoe anderen te begeleiden op hun levenspad. Dat ik ook weer terug zou verhuizen naar mijn geboortegrond, Apeldoorn, kon ik toen nog niet weten.
Na 8 jaar Apeldoorn, zijn we in januari 2021 verhuisd naar Emmen. En daarmee breekt een nieuwe periode aan.
Inmiddels ben ik oma van een heerlijke kleinzoon. En daarmee heet het binnen het sjamanisme dat ik een wijze vrouw ben. Als ik kijk naar hoe dat mannetje van zes helemaal zichzelf is, heb ik nog veel te leren 😊
Zijn. Jezelf zijn, in verbondenheid met. In je volle schoonheid, in je kracht, in je zachtheid. dat is, waar voor mij het Nederlands sjamanisme voor staat. Waar ik voor sta. Zo wandel ik mijn levenspad, het pad van de sjamaan.
Jouw toegankelijkheid vind ik fijn, de eenvoud in hoe je werkt en tegelijkertijd de diepgaande kennis van en ervaring met het sjamanisme die je hebt. Je bent iemand die echt vanuit het hart werkt.
Ingrid